Op pad in de Highlands

Vandaag zondag 18 augustus bevinden we ons op grote hoogte in de Cameron Highlands, temperatuur rond de 20 graden, maar droog. Helaas vanochtend geen goed bericht, want Martijn voelt zich nog steeds niet lekker en gaat niet mee met de trip naar het Mossy Forrest.  hij gaat dan later mee met de rest van de groep. We , 14 man, werden met een legervoertuig en een jeep opgehaald. Na een korte rit berg op kwamen we in het mossy forrest We liepen via aangelegde horen trappen naar de top. Hier stond een uitkijktoren die een fantastisch uitzicht over de jungle bood met een mooie zonsopkomst. De gids Joe liet ons diverse planten en kruiden ruiken, met heel verrassende geuren. We gingen op weg naar de theefabriek, waar we Martijn en de rest van de groep weer zagen. Onderweg hebben we  genoten en foto’s gemaakt van de uitzichten op de thee plantages.
We stapten na de rondleiding door de thee fabriek met zijn allen in een te krappe oude schoolbus. We haalden gelukkig onze volgende stop, een aardbeien boerderij. Hier nuttigden  we verse aardbeien shakes en aardbeien met slagroom en chocolade saus. Heerlijk.
Voor de middag trip, een hike naar een bijzondere bloem hadden alleen Rina Guido en Martijn zich aangemeld, maar helaas Martijn was niet fit genoeg om mee te gaan. Met een gezelschap van 12 personen onder wie maar 4 ouderen gingen we in 2 stokoude jeeps op weg. Het laatste stuk van de “weg” was een zandpad vol met kuilen. Aan het einde van de weg stapten we uit en togen we over blubberige zandpaden de jungle in. We klauterden omhoog en omlaag , ook nog gehinderd door een verdwaalde bloedzuiger en andere insecten. We zakten af en toe in de blubber weg en moesten met onze glibberige schoenen over met bamboe aangelegde bruggetjes Gelukkig was het droog zodat we niet nog verder weg gleden. Nadat we ruim 4km hadden geploeterd bereikten we ons doel van deze expeditie : de grootste bloem ter wereld de Rafflesia . Deze bloem bloeit maar 7 dagen en sterft dan af Het 1e exemplaar dat we zagen was helaas dood, gitzwart. Voor een 2e bloeiend exemplaar moesten we een glibberige helling op, dit lukte. Het afdalen was een stuk lastiger, maar iedereen bereikte zonder kleerscheuren het pad. De terugweg kon worden aanvaard We zagen nog een zeer kleine maar zeer giftige slang en hoorden de roep van de gibbons, helaas niet gespot. Na 3uur lopen , 8km, kwamen we weer bij de jeeps aan , een onuitwisbare ervaring rijker. Een uurtje later waren we weer terug in het hotel , waar de douche helaas niet meer warm werd.
Guido